Łowienie z koszykiem zanętowym

Wyposażenie podstawowe

Początkujący wędkarze wcale nie muszą sobie od razu sprawiać wyczynowego sprzętu, aby skutecznie łowić z koszyczkiem zanętowym.
O wiele ważniejsze są łagodne zarzucanie zestawu (bez gwałtownych szarpnięć) oraz odpowiedni skład i konsystencja zanęty.
Na początek do łowienia z koszyczkiem zanętowym wystarczy wędzisko o ciężarze rzutowym do 75 g. Kij ten powinien mieć przynajmniej dwie wymienne szczytówki.
W skład wyposażenia podstawowego wchodzą jeszcze średniej wielkości kołowrotek o stałej szpuli, żyłka 0.20 mm, kilka różnej wielkości telewizorków, karabińczyki oraz dwie podpórki na wędkę. Za 200-300 złotych można skompletować już całkiem niezły sprzęt.
Średniego kalibru wędzisko typu „feeder” z dwoma lub trzema wymiennymi szczytówkami sygnalizującymi brania pozwala dostosować się prawie do wszystkich warunków panujących nad wodą. Konkretnie: na najcieńszą szczytówkę i najmniejsze koszyczki zanętowe łowimy w wodzie stojącej oraz w rzekach o bardzo słabym prądzie. Grubszych i nieco sztywniejszych szczytówek oraz większych koszyczków zanętowych używamy do wędkowania na większe odległości oraz w rzekach o silnym prądzie.
Po zastąpieniu koszyczka zanętowego zwykłym ciężarkiem w kształcie gruszki, wędzisko typu „feeder” doskonale nadaje się do łowienia karpi, linów i węgorzy tradycyjną metodą gruntową. W razie potrzeby można nim nawet z powodzeniem łowić sandacze i okonie na twistery lub inne lekkie przynęty sztuczne.

Technika rzutów

Na koniec kilka słów o technice wykonywania rzutów.
Koszyczkiem zanętowym nie można bowiem rzucać na zasadzie energicznego „machnięcia” i niech się dzieje co chce, gdyż albo zacznie się on opróżniać już w powietrzu. albo za każdym razem wpadnie do wody w zupełnie innym miejscu. Lepiej od razu zacząć uczyć się spokojnych i precyzyjnych rzutów. Najłatwiej udaje się to w następujący sposób.
Unosimy wędzisko do pozycji „godzina 10-11”. Koszyczek powinien swobodnie zwisać, nie może jednak się bujać. Rzut zaczynamy bardzo płynnym i nie za szybkim ruchem. Przyspieszyć, ale też nie za bardzo, możemy dopiero w trakcie wykonywania rzutu. Żyłkę puszczamy z opuszki palca wskazującego dopiero w momencie, gdy szczytówka kija znajdzie się w pozycji „godzina 13.30″.
Następnie, gdy koszyczek szybuje już w powietrzu, opuszczamy wędzisko trochę do dołu, by zmniejszyć do minimum tarcie schodzącej żyłki o przelotki.

Technika wykonywania poprawnych rzutów zestawem z koszyczkiem zanętowym. Wędzisko należy unieść tak, aby szczytówka znalazła się w pozycji „godzina 10-11 telewizorek wisi w bezruchu (rys. 1). Następnie łagodnym ruchem wykonuje się wymach do przodu; koszyczek przyspiesza aż do momentu, gdy szczytówka kija dojdzie do pozycji „godzina 13.30” (rys. 2).
W trakcie lotu telewizorka szczytówka kija wędruje na pozycję „godzina 15″, dzięki czemu tarcie schodzącej żyłki o przelotki jest zredukowane do minimum (rys. 3).